bir insanı sevmekle başlar herşey,: March 2008

Allah’ım güzel cümleler söylet hep bana.

Böyle bir başıma, böyle tek başıma, yapayalnız kalsam da Sana dair cümleler kurdur bana.Cümlelerim Sana dair olsun.

Senin için kurulan cümleler nasıl güzel olmasın ki?

CUMANIZ MÜBAREK OLSUN…

Akşam vakti yaklaşırken ve gün uzaktayken bizimle kal Rabbim, bizimle kal ve diğer kulların ile kal.

Günün akşamında bizimle kal, hayatın akşamında dünyanın akşamında bizimle kal.

Rabbim bize sonsuzca eşlik et, bizi sonsuzluğun ülkesinde Kendine komşu eyle.

(Her Güne Bir Dua)

CUMANIZ MÜBAREK OLSUN...

Eğer bir abiniz varsa ve üstelik horluyorsa bu durum üstüne pek çok entrika çevirmeniz mümkündür.Misal şimdi anlatacağım olay gibi.

Sevgili, biricik abim geçen haftaların birinde arkadaşlarıyla ava gitti.Ormanda dolaşırken etraftan bir ses gelmiş.Gürültülü, horultulu bir ses.Hemen toparlanmışlar, bir panik, bir heyecan.Bakınmış etrafına, sağına, soluna hiçbirşey yok.Beklemiş gene yok.Eeee nerden geliyor bu ses o halde? Birde bakmış ki ses üzerinden bir yerden geliyor.Meğer bizim oğlanın telefonu çalışıyormuş.Çıkarmış bakmış telefona, harıltılı, hurultulu, hatta çatırtılı, çuturtulu bir ses geliyor.Valla Türkçe’de ne kadar ipe sapa gelmez kelime varsa kullanasım geldi şu anda.Sese, yani olay mahaline dönelim tekrar.Aman Allah’ım o da ne? Telefonda biri horluyor.Bu da kim ola? Tabiki kendisi: ))))

Olayın aslına gelelim şimdi.

Bir gece önce ben, kardeşim ve halam oturmuşuz odada, televizyonda bir şey izlemeye çalışıyoruz.Çalışıyoruz diyorum çünkü, horlamaların arasında bütün konsantremiz bozuluyor.Aslında ben pek duymam, rahatsız etmez beni böyle şeyler ama kardeşimin durumu dayanılamaz noktaya geldi.Çünkü o böyle seslere hiç dayanamaz.İşte ne olduysa o andan itibaren oldu.Kalktı, abimin telefonunu aldı, horlama sesini kaydetti ve çalan zil olarak ayarladı: ))

Asıl amacımız onun horladığını ıspat emekti.Çünkü buna inanmıyor, bütün erkekler gibi.İşin ilginç tarafı neden kimse horladığına inanmaz?Böyle bir olay karşısında verilen cevap her zaman hazırdır.

-horluyorsun.

-hadi be ne horlaması?Nerden çıkardın?

Tursil kutusundan, nerden olacak.Bu konu üzerinde çok durmayacam çünkü dahalık bunu kabul eden bir Allah kuluna raslamadım.Hayır yani haklı buluyorum aslında.Kim der ki, “evet ben çok güzel horlarım, tadından yenmez”. Horlamanın güzeline konu kaydıkça daha çıkmaz bir hal alıyor.Merak ettim şimdi, acaba horlamak boşanma sebebi midir?En son terlik fırlatmak boşanma sebebi sayılınca bu da neden olmasın yani diye düşünüyor insan.Çok da güzel şiddetli bir geçimsizlik olur.Çünkü kardeşime ne zaman sorsam “boşarım ne olacak” diyor bana.Hava civa işte onunkiside.Selma bu kısmını duyma sen: )Gerçi horlamak tedavi ediliyor ama tabi önce horladığını kabul etmesi lazım.

İşte ne olduysa bu yüzden oldu.:)
Abim eve dönüp başından geçeni anlatınca evdeki millet gülmekten yere yattı tabi.Av olarak kendini getirdi yine: ).Bide güzel anlatıyor ki sormayın gitsin.Hay benim sevgili abiciğim, sen çok yaşa emi.Bizim elimizden çekeceğin var, abi mabi dinlemem yetmiş milyona deşifre ederim seni:)

Bu yazıdan sonra eğer yazı ekleyemezsem beni bir arayıp sorun derim size.Şu andan itibaren hayatım tehlike yazmaya başladı: )Ne yaparsın cep telefonları çıktı mertlik bozuldu.İşin kötü tarafı hâlâ "ben horlamıyorum" diyor.Bir de bir bakışı var, "çete bunlar çete" demesi de yok mu: )Haklı çocuk aslında.Uykuda bile huzur yok.Az değiliz hani bizde.Daha beterlerini yapıyoruz ama anlatmayayım şimdi.Can güvenliğimiz tehlikeye girmiş durumda zaten.

Hayırlı hafta sonları efendim.Yüzünüzden tebessüm, yüreğinizden huzur eksik olmasın.

Ey tohum tanesine harman gizleyen kudretin sahibi,
Sana çaresizlikle, pişmanlıkla el açmayı başardığımız nadir anlarımıza nihayetsiz duaların kabulunü ihsan eyle. (amin)

Her Güne Bir Dua

CUMANIZ MÜBAREK OLSUN...

"Yâ Rabbim, ölüme en az yakışan şey çocuk. Sen ölümü şu en az yakıştığı suretten uzak tut."

Nazan Bekiroğlu

Şimdi yazmazsam eğer, sanırım hiçbir zaman yazamayabilirim bu satırları.Bazen böyle oluyor işte.O an eğer onu yapmazsam birdaha yapamayacağıma dair bir his kaplıyor içimi.Ciğerlerime hava yerine bu hissin kapladığını zannediyorum.

İnsan bazen düşünüyor, “hayatın benim için nasıl bir anlamı var” diye.Sevdiklerim, sevenlerim, etrafımdaki insanlar kim, ya da tam tersi etrafımda kimse var mı?

Hayat herkes için bir parça zordur.Mükemmel bir hayat beklentisi içine girmek hataların başlangıcı olur elbet sıradan ama güzel, sıradan ama özel hayatlarda olabiliyor.Paradan, maldan, mülkten bahsetmiyorum elbette.Gittikçe değerini iyice yitiren ve hatta ve ne yazık ki son çırpınışları olan sevgiden, dostluktan, vefadan, anlaşılmaktan, dinlenmekten, paylaşmaktan, ve bazen dayanacak bir omuz olmaktan bahsediyorum.

Hayat ne sadece siyah ne de sadece beyaz olabiliyor.Çoğu zaman gri rengini aksettiriyor ömrümüzün çarklarına.Diyorum ya bunca yol katederken karmakarışık renkler arasında nefes alıp verirken , etrafında, senin yanında,yanıbaşında, yamacında, seninle beraber dost bildiğin, güvendiğin, sevdiğin insanların nefes alıp vermesi hiçbir terazinin tartamayacağı ve hiçbir paranın satın alamayacağı kadar paha biçilemez bir duygu .Ömür sermayesini tüketirken birilerine ne kadar anlamsız gelsede, benim için ve benim gibi düşünenler için hayatın anlamı olsa gerek.

Okuduğum bir kitapta yazıyordu sanırım.”Dünyada hiçbir insan yoktur ki gösterilen ilgi ve alakaya kayıtsız kalabilsin”.Belki biraz, belki çok, belki çok az da olsa birilerinin bizden hoşnut olması, hoşumuza gitmez mi?Hele ki bu kişiler sevdiklerimiz olursa, yemede yanında yat cinsinden olmaz mı?

Hepimiz hayattan bir şeyler bekleriz.Ev, araba, makam, mevki vs vs.Ama bazen ufacık bir şey bizi sevindirmeye yeterlidir.Yıllardır alamadığımız evin hüznünü çoğu zaman bir tebessüm işgal eder.Bunlar küçük şeylerdir elbet fakat hayatımıza anlam katan da, hayatımızı anlamlandıran da bu küçük şeylerdir.

Bazen çok şanslı olduğumu düşünüyorum.Belkide bunu daha fazla düşünmem gerekiyor.Seviyorum, seviliyorum, bir tane değil, iki tane değil, çok dostum var.Hem öyle sıradan dostluklar değil, zamana ve mekana yenik düşen dostluklar değil.Aksine hayata, yitirilen değerlere, kopan, çürüyen, küflenen, her şeye inat güçlenen dostluklar.Hayatıma anlam kattıkları için hepsine o kadar teşekkür borçluyum ki…

Ve kardeşim.Namı değer Selocan:) Oda benim için bir dost, hatta daha fazlası.Ömrümde çok farklı bir yeri var ve inş hep böyle kalır.Yazdıkların için sağol.Sayemde yeni bir yazı da eklemiş oldun.Sende bana teşekkür borçlusun.Hem ben sana ne zaman kızdım ki, aşk olsun:(: )

Ve çocuklar.Bana neşe veren, hayatımın pembeleri güzide varlıklar.Ve ailem ve biricik dostlarım…

Neden mi bunları anlatıyorum?

Çünkü dün benim doğum günümdü.1 Mart.İlkbaharın gelişi kadar güzeldi.

Aslında hiç bahsetmeyi düşünmüyordum, ta ki bana yaşattıkları kadar süprize kadar.Bana yaşattığınız bu güzel ve özel gün için hepinize çok teşekkür ediyorum.Asıl siz iyki varsınız.Beni o kadar çok mahçup ettinizki.Sakın bidaha yapmayın.Tamam mı:)

Artık şunu fark ettim ki, sizden gizli hiçbirşey yapılamıyor.Ne saklamaya çalışsam hemen öğreniyorsunuz:)Sizleri seviyorum güzellikler.Aramızdaki, birbirimize bağlayan ipin hiçbir zaman kopmaması dileklerimle…
Ne yapayım ya, bende anca böyle teşekkür edebiliyorum size.Hediyeler için ise çok özel teşekkürler.Bir doğum günü daha yapsam çeyiz tamam olacak:)

Yaş sırasına göre yazmayacam, kızanlar olabilir sonra: )
Sultan abla, fatoş, ayşe, zeynep, zeynep (Parantez içinde bişey yazmayacam bu seferJ) , gülşen, sare, hülya, melek, istanbul’dan canlı bağlanan nermin:), lamia, serap, hamide, Selma…

Muhammed sana diyecek bir şeyim yok şimdilik, gereken zamanda ve mekanda derim elbet:)

“Sevgi, her zaman kolların açık duruşudur.Sevgi için kollarınızı kaparsanız kendiniz dışında tutacak hiçbir şeyin kalmadığını göreceksiniz” diyor Leo Buscaglia .

Emin olun size karşı kollarım hep açık olacak.

Suveyda...

Sohbet