bir insanı sevmekle başlar herşey,: August 2008

Yolculuk bitmedi devam ediyor...

Sayısını dahi hatırlamadığım tepelerden geçiyoruz, dağları aşıyoruz,

Bayırlardan çıkıyoruz, çok yorulunca yayılıyoruz sere serpe:)

Bulutlara dokunacakmış gibi, kuş olsak uçacakmışız gibi,bir hayal aleminde yaşar gibi.Yürüyoruz, sadece yürüyoruz bir bilinmeze.Güzel bir şey görmek hevesiyle, güzel bir şeye ulaşmak umuduyla.Yürüyoruz biz böyle...

Karlar üstünden geçiyoruz kimi zaman.Alıp yiyoruz arada.Kar topu oynuyoruz.Serinliyoruz, serinletiyoruz.Yazın ortasında kışı soluyoruz.Mevsim içinde mevsim yaşıyoruz.Evet yaşıyoruz.Yaşadığımızı hissediyoruz.

Aşağıdan bakınca inanın çok sinir bozucu.Her tepe aşımızda "aha geldik" deyip te, çıkınca "of ya gelmemişiz daha" yanılgısını yaşamak.En çok ben yakındım sanırım.Aynen şöyle: "bidaha gelmeyecem, nerden uydum size, yoruldummmmm, yeterrrr, durunnnn, gitmeyelimmmm, kusmam geldi yürümekten"

Az duruyorlar, iki dakka dinleniyorlar, sonra devam.Çin işkencesinden farksız.

Burdan çıkılır mı? Çıkılır diyenler, çıkılmaz diyenler.İndirin parmaklarınızı evet çıkılmaz.Ama biz çıktık.Ah amca affet beni.Sen demiştin ordan gitmeyin diye.Macera olsunmuş.Hay benim aklıma.Akılsız başın cezasını ayaklar çekermiş boşunamı demişler.Atalarını dinlemiyon bari amcanı dinle.

Burayı çıkınca bitecek sanmıştım.Ulaşmak istediğimiz yere geldiğimizi sanarak bir aldanış daha yaşamak.Ah ne kötü duygusun sen, yanılgı.

Bu sefer tamam galiba.Bu da olmasa geri dönecem.Yeter artık.Sanki çok dönebilirim , kimi kandırıyorum ben:) O sanırım bir kuş, çekerken farkında değildim.Bayılmak üzereyim ama fotoğraf çekmeyi de ihmal etmiyorum:)

Burda bir yol görüyor musunuz siz? Yol diyorum, yürünecek bir yer diyorum.İnsanların geçeceği birşeyden bahsediyorum.Ben göremiyorum.Ama birileri görüyor.Birileri:)

Bizden önce zirveye ulaşanlardan biri karşı tepede duruyor.O ne hızdı, o ne yürümekti.Onu çok önde gördükçe sinirlerim bozuluyordu, habire söyleniyordum:)

Tamam artık vardık zirveye.Önce üstten bir kaç görüntü.Allah'ım sana şükürler olsun.Çıktım ve yığıldım:)

Bulutlar üstümüze gelir gibi.Yer gök birbirine kavuşmuş gibi.Ne derler Artvin için "göğe komşu topraklar" :)

Çok soğuk.Esiyor.Şimdi bu sıcakta bu resimleri eklemek ayrı bir işkence tabi.Parmaklarım klavyeye yapıştı yapışacak.Bu ne tezattır böyle.

İşte bu.Bütün çabamız bu göle ulaşmak içindi.Değdi elbet.İki saat ordan kalkmadım.Kazısalar beni ordan gitmezdim:) Güzel ama demi?

Yemek yedik, taş yuvarladık.Bağırdık, çağırdık.Sayısız torpil attık.Silah attık:).Telefon açıp birilerini kıskandırdık, bazıları hemen kapattı dayanamadı, bazıları açmadı, bazıları kızdı bazılarını davet ettik gelmedi.O kendini biliyor.Resimlere bak, çatla şimdi :)

Bu benim poz meleğim kübram:) Yeterki fotoğraf de, anında moda girer:)Çok havalıdır çokkkk.

Bu bizim izcimiz büşra.İzci seçtik onu.O kadar gezdik bir kez olsun yoruldum dediğini duymadım.Benim elimi tutup götürüyordu, yokuşta çekiyordu.O kadar yorulmuştum ki, utanmıyordum artık :) Yalnız bir sorunu var büşramın, yükseklik korkusu var.Baksanıza nasıl durmuş:)

...güzel şeylere ulaşmak hiçbir zaman kolay olmadı, kolay da olmayacak.Çok zor olsa da ulaşılabilecekler, eğer istenirse, eğer arzu edilirse, eğer yola düşülürse, eğer engeller aşılırsa ve eğer vazgeçilmezse varılır elbet sonunda.Benim gibi sızlanılsa bile ulaşırsınız:)Varınca nasılsa herşeyi unutuyorsunuz diyecem ama daha unutmadım ben:)

Zordu ama güzeldi.

Güzeldi ama zordu.

Zorlu bir güzellikti velhasıl...

Sohbet