Yağmur damlası düşünün. Camda hepsi bir şekilde tutunmaya çalışıyor, bazen bir metronun camında, bazen bir otobüs camında bazen evinizden dışarı bakarken. Kimi daha büyük, kimi çok büyük, kimi küçük, kimi ise küçücük. Büyük olursanız daha geniş alan kaplarsınız ama tutunmanız zordur. Her an aşağıya düşebilirsiniz. An ve an düşenleri izlersiniz zaten. Küçük olursanız daha az yer kaplarsınız ama tutunmanız daha kolaydır. Cama başımı yaslayıp bunlar kafamdan geçerken diyorum ki hayatlarımız da bu yağmur damlaları gibi değil mi?Dar alanda küçük bir yağmur damlası gibi tutunmaya çalışıyorum hayata, her şeye inat bir şekilde belkide.Ne kadar altta olursan yağmur damlasının üstüne düşme riski o kadar fazla ne yazık ki. Üste çıkmak belkide gayretim ama kimseyi kırmadan, bir yağmur damlasını dahi incitmeden ve düşerken kimseyi ezmeden düşerek hayatı bitirmek.
Ve ben buradayım. Başladım mı, devam mı eder, yoksa bunla mı kalır inanın hiç bilmiyorum. Hayatım birden tersine döndü. Belkide aslına döndü. Hayatımdaki değişikliklere alışmaya çalışıyorum. Daha güzel olması için gayret ediyorum. Belkide habersiz gitmenin bir ezikliği var üzerimde. Birbirimize az çok hakkımız geçti. Bir selam edeyim dedim. Yaşıyorum yani:)
Burayı okuyan herkese selam olsun. Bana dua edin duaya çok ihtiyacım var. Bu kadar okudunuz bide bu garip için bi dua okuyun ne olacak:)
Hakkımızdaki her şeyin hayırlısı olsun inşallah.
Her gün yağmur damlalarıyla düşler kuruyorum bu arada, siz de deneyin :)
Sevgilerle dostlar… |
