evet bu ev ve içinde hatıralarr.çok güzel günlerdi onlar.herkesin yaşadığı güzel bir anısı vardır eminim.ama şimdi yıkılacak olması çok acı.o bahçede oturup çay içememek.o evin tadı çok başkaydı.insanın hiç sıkılası gelmezdi.ama en ezından kendimi avutacağım bir şey var.o evde yaşıyon dostlarım hala yanımızda ve eminim ki onlar yanımızda olduğu sürece bu evdeki kadar olmasa da başka bir mekanda aynı mutluluğu neşeyi yaşayacağımıza eminim.

 

ne desem neyle başlasam bilmiyorum ama şimdiden özlüyorum o günlerimizi evet binalardan nefret eden ben binada oturacam alttan üstten insanları rahatsız ediyomuyum acaba diye düşünecem ki bizim evde bi alt kattaki fareler bide üst katta kalan güvercinler ve kediler rahatsız oluyodu ama hiç şikayet etmiyodular ama şimdi insanlar az teyibin sesini yüksek açtınmı uyarı gelecek gece elektirik süpğrgesini açtınmı bela okuyacaklar belkide ondan sabaha kalacak herşey ve en basiti temizlik günü bile haftada bir gün olacak ve birçok şey gerçi ben o evde misafir gibi olsamda geldiğimde o tadı bulamamak...

ama sevindiğim birşey varsa ev değişir ama selmam suveydam dostlarım bizim kalbimizi kimse değiştiremez bizim neşemizi kahkahamızı ağlamamızı birbirimizi anlamamızı işde bunları kimse değiştiremez...

evet suveydam şimdi yan keşke her elini tuttuğumda beni dinleseydinde benle gelseydin...

sizi seviyorum canlarım...

 

iki sene evvel çocukluğumun geçtiği dedemin evine gitmiştim. balkonu gölgeleyen yaşlı ceviz ağacının kesildiğini görünce sanki içimden birşey kopmuştu. ağacın dalları kalabalık bir aileyle sabah kahvaltısını yaparken, bizi yoldan geçenlerin bakışlarından saklıyordu. balkonda biraz oturdum, çırılçıplak kalmışım gibi utandım, içeri kaçtım.
dedem, bir ihtimal babaannemin sözüne uyduğu için eski moda diye üstünde oturulan altına selelerle çamaşırların konulduğu yüklük dediğimiz yeri sökmüş, çekyat almış. öyle üzüldüm ki. mekanlar, hatıralarla canlı bir varlık gibi oluyor zamanla ve onların yokoluşunu seyretmek bir yakınını kaybetme hissini yaşatıyor sana.

 

Boşver be Suveyda, zaten bu hayatta hangi şey yerinde duruyor ki?
Vücudumuzun binasından da her gün bir taş düşüp gitmiyor mu? Bu dünyada "benim" diye sahip çıktığımız şeylerin hiç birisi bizim değil ki.
Ne demiş bir yazar, "benim dediklerim benim olsaydı, hiç birini terk eder miydim? demek ki hiçbir şey benim değilmiş" (A.Yıldırım)

Yunus Emre'nin dediği gibi, " Mal sahibi, mülk sahibi, hani bunun ilk sahibi?"

Sana ve seni sevenlere ve de senin sevdiklerine cennette en güzel köşkleri nasip etsin Rabbim diyor, bu ümitle teselli olmanı diliyorum.

 

Ben bu günü çok seviyom:)
çünkü bir şeyleri değiştirme şansına şu an ....ah oda geçti:)
sahibim;

Allahıma yaranmam için yine anlar bahşedilmiş:
ona dua etme onunla rezonansa geçme için:)
biz hep beraber zaten inşallah cennette o eskilerden çok daha güzel eğleneceğiz;

onlar eskide kaldı::)
şimdi yeni aşklar zamanı!!!!

 

aman yaa, ben herkese yazmıştım o kadar hepsi uçup gitmiş.revamı bu bana ya.baştan başlıyorum bloğum gene yanlış yaparsan bende sana yanlış yaparım bilesin.
bismillah




selma,
selmacım haklısın aslında.netekim aşkam gördük bişey değişmediğini:)
yine de o evin farklı olduğunu belirtelim.yoksa onlar bizlerle, biz onlarla olduğumuz sürece ev mev vız gelir gibime geliyor seninde dediğin gibi:)
kedi gibi alışmıştık biz oraya.
bide sakın akşama, bana kedi mi dedin diye bişey deme bana emi:)




ev sahibinden biri,
evin en çılgın sahibesi desek daha doğru olmazmıydı:)
boşver ya dostum, aç sen gene müziğin sesini, makinayıda aç, en fazla bir kaç tık tık gelir alttan, bide daha fazlası bir gece kodeste sabahlarsın ne olcak:)
sanmıyorum ki sana biri bişey desin.zor yani.ama annenden kork bence:)
dostum benim, sen hangi evde olursan ol ben seni hep seveceğim.sende beni sev.ömrümüzün sonuna kadar ilanı sevgi edelim birbirimize:)
bide varya senle gelmeyip kaçırdığım o kaymaklara.yediklerime sayarım artık ne yapalım.
fareli evin çılgın sahibesi seviyorum seni.






masuda,
aslında masuda, seninki sanki daha üzücü bir durum.olaya şahit olmak hüzünlü olsa da, geriye dönüpte olanların olmadığını görünce insan daha çok üzülebiliyor.seni anlıyorum.çünkü dedem de pek çok ağacın hayatına son vermiştir:)
cana geleceğine mala gelsin sözü bir nebze imdadımıza yetişse de hüznümüze engel olamıyor işte.
hoş zamanla buda geçiyor ya neyse...






gönül pınarı,
boşverdim gönül pınarı:)
haklısınız tabiki.üzerimizde bulunan elbiseye kadar, taşıdığımız kalbimiz kadar her şey zaten bize emanet değilmi.nasıl olsa bir gün gelip bizi terkedecekler.babasını kaybeden bir arkadaşım bir gün babasının giysilerini yaktığını söylemişti.ben de nasıl kıydığını sorunca, "babamın ölüsüne dayandı bu yürek, bu paçavralaramı dayanamayacak" dediğinde durup bir daha düşünmüştüm.eşyada aslolan bizim anılarımızdı ama vazgeçilmez değillerdi.
"malda yalan mülkte yalan, var gel biraz sen oyalan" denildiği gibi...






hilal,
oy maşallah hilal, ne rahatsın sen öyle:))
şaka bir tarafa hilalcim,bakış açın güzel.ben arada arıza yapar takarım öyle eften füften konulara.sen bana bakma, bana böyle güzel sözler, sloganlar söyle.
şimdi yeni aşklar zamanı gibi:))

 

Abla ben kendimi bazen anlayamıyorum;
o an sezen ablamı(oda senin gibi ablamdır:)) dinliyodum
bana onları hatırlattı:)
enteresandır bana sezen ablam hep ahireti anlatır:)
ciddiyim....
sonrada açarım Mustafa ismail dinlerim...

 

hilalcim , şu bizim sezen abla demi:)
olsun be hilalim, bazanda anlamayalım kendimizi ne olacak.
hep anla hep anla nereye kadar dimi ama:)
ahireti hatırlamak güzeldir.