Öyle çaresizim ki Rabbim, Çarelere ermiyor aklım… Bir yüzüm solgunken, isyankar öbür yanım… Öğütleri masal gibi dinliyorum… Nasihatler ninni misali geliyor, Başımı sallıyorum sanki anlamış gibi… Beni takipte ızdırap.. Peşimden gelir kabuslar… Kimsem yokmuş şu dünyada senden başka!.. Merhametine uzatıyorum ellerimi… Senin rahmetinle yıkamak istiyorum kirli tövbelerimi.. Dizginle çılgınlıklarımı… Affet günahlarımı.. Ey affetmeyi seven Rabbim, sil göz yaşlarımı.. Sen teselli et beni, serinlik sun şu bağrıma… Vardır bunda da bir hayır.. Hayırlı kederlerimi sen sevdir bana!.. Tıpkı geceye saçılan yıldızlar gibi, Ömrüme ışık olsun, sıkıntı anlarımda ettiğim dualar.. Hüzünlerde olgunlaştır beni.. Cahilim çok cahilim.. Sen yolum ol! Sen sonum ol! Sen tut elimden, sana giden yollarda nurum ol! Dağlar kadar günahlarıma, Bir avuç tövbe kırıntısı getirdim… Sen derman ol şu volkanlarıma…
Sensiz bir yürek ne kadar boş!..
Affeyle Ya Rabbel alemin…
Amin…
CUMANIZ MÜBAREK OLSUN...
Labels: cuma |
"Senin rahmetinle yıkamak istiyorum kirli tövbelerimi.."
@
Bu da bir bilgeliktir..
Kendimizi sütten çıkmış ak kaşık olarak gördüğümüz gün, yandığımızın resmidir efendim.. o gün, yükseklerden bakmaya başlarız Adem'e.. .
Allah râzı olsun, güzel bir manzumeydi okuduğumuz yazı; peki müellifi kimdir; bilmek isteriz.