KUTLU DOĞUMA DAİR

"merhametin kalbi"


Geçen günlerden birinde bir yere gitmişiz, bir sohbete şahit olmuşuz ve bir cümleye vurulmuşuz:

“Peygambere(sav), en güzel yakışan elbise merhamet elbisesiydi”

Sonra bu cümle geldi hem aklıma hem kalbime yerleşti.Dağa taşa, ağaca, böceğe, çiçeğe, çevreye, hayvanlara ve nihayetinde insanlara merhamet.Mazluma, herkese karşı merhamet.
Ne diyeyim kalbimi bir ferahlık kapladı.Dağın eteklerinden gelen bir huzur ya da.

Belkide en çok ihtiyaç duyduğumuz merhamettir.Hem göstermemiz gerekiyor, hem de görmemiz galiba.Ne kadar da merhamete muhtacız böylesine?Gittikçe daha muhtaç hale geliyoruz.Biraz daha merhametli olabilsek, biraz daha merhamet görsek belkide böyle olmazdık, böyle olmayız.

Evet evet

Sadece, biraz daha merhamet.Buna ihtiyacımız var hepimizin.

Kalbimize biraz merhamet ekmeliyiz bu bahar.

Çok geç olmadan…

Bir şey daha var aslında.Bunu buraya yazmak, bu güzel havayı dağıtmak istemezdim ama demesem maraz olacak içimde, söylesem de tesiri olmayacak gerçi.İlla kutlu doğum etkinliğinde bulunacağız, bir şeyler konuşacağız diye , bir şeyleri anlatmak pahasına halkı yaklaştırmak yerine uzaklaştırıcı ve hatta soğutucu ve hatta uçurumlar açan konuşmalardan vazgeçmenin zamanı gelmedi mi?Ben kalbimin sıcaklığını istiyorum, derimden bile işlemeyen somut kavramlarınızı değil.Ürpermek istiyorum, doğrulmak istiyorum, bir fısıltı, bir ses ya da bir nefes.Kuru kuru gitmiyor böyle.Biraz da göz pınarlarımın ıslanmasını istiyorum.Gözyaşlarımın çalındığını hissediyorum.Bilmiyorum siz ne anladınız ama bu da benim kendime iç döküşüm olsun.Nasılsa herkes kendi istediğini anlayacaktır.