Öğrendim ki yaşamak, acının ölçüsünden geçerken , rahmet yağmurlarında ıslanmaktı.
Allah’ım imtihan yollarında yürürken ruhunun üstünde şemsiyelerle gezinenlerden ve rahmetinden ümit kesenlerden olmaktan Sana sığınırım…
Seyyah’dan
CUMANIZ MÜBAREK OLSUN…
Allah’ım imtihan yollarında yürürken ruhunun üstünde şemsiyelerle gezinenlerden ve rahmetinden ümit kesenlerden olmaktan Sana sığınırım…
Seyyah’dan
CUMANIZ MÜBAREK OLSUN…
Bence Seyyah sadece acı görmüş;
ReplyDeleteimtihan acıda da tatlıda da onu bilmek!
her nedense hastanelerde ve mezarlıklarda onu anan o kadar çokki!
zor olan kolayda bilmek gibi??
Musanın kavmi gibi olmamak gerek!
Derler ya onun için mezarlık ziyareti gerek?
Bu arada hayırlı yıllar
insanı olgunlaştıran acılar değil midir hilalim.
ReplyDeleteki bencede öyledir.Farkındalık duygumuzun en çok o zaman diliminde geliştiğini düşünüyorum.
ama dediğin gibi düştüğümüz en büyük yanlışlık, güzel zamanlarımızda , mutlu anlarımızda yani kolaylıklarda unutmak.gafletimiz bu olsa gerek.
inş her daim ananlardan ve unutmayanlardan oluruz.
hayırlı yılarda ne ola şimdi hilalim :)
Merhaba Abla;
ReplyDeleteYa sağ yanda sizin hayırlı cumaları görünce bende sizinle uzun zamandırsohbet etmemişdim ya onun için yazdım öle.Bu arada evet tabii en büyük insanlar en zor zamanlarda yetişir. Savaşlarda büyük keşifler ve büyük insanlar çıkar.Ama insanlar felakete genelde ülkeler gibi rehavete düştüklerinde girerler.Onun için bence en büyük zorluk rahatken zahmeti yeğlemek. ki o rahat rahmete inkılab etsin.
hımmmm,
ReplyDeleteanladım hilalcim şimdi.
teşekkürler açıklaman için:)